การอ่านค่าจากมาตรวัดแสงจะรวมกับการตั้งค่ารูรับแสงเวลาเปิดรับแสงและความไวของฟิล์มหรือเซ็นเซอร์เพื่อคำนวณค่าแสงที่เหมาะสมที่สุด
โทรศัพท์ติดกล้องเชิงพาณิชย์เครื่องแรกคือ Kyocera Visual Phone VP-210 วางจำหน่ายในญี่ปุ่นในเดือนพฤษภาคม 2542 ในเวลานั้นเรียกว่า “วิดีโอโฟนสำหรับมือถือ” และมีกล้องหน้า 110,000 พิกเซล จัดเก็บภาพดิจิทัล JPEG ได้ถึง 20 ภาพซึ่งสามารถส่งทางอีเมลหรือโทรศัพท์สามารถส่งได้ถึงสองภาพต่อวินาทีผ่านเครือข่ายเซลลูลาร์ระบบโทรศัพท์เคลื่อนที่ส่วนบุคคลของญี่ปุ่น Samsung SCH-V200 วางจำหน่ายในเกาหลีใต้เมื่อเดือนมิถุนายน พ.ศ. 2543 เป็นหนึ่งในโทรศัพท์รุ่นแรกที่มีกล้องในตัว มีจอแสดงผลคริสตัลเหลว TFT และจัดเก็บภาพถ่ายดิจิทัลได้มากถึง 20 ภาพที่ความละเอียด 350,000 พิกเซล อย่างไรก็ตามไม่สามารถส่งภาพที่ได้ผ่านฟังก์ชั่นโทรศัพท์ แต่ต้องใช้การเชื่อมต่อคอมพิวเตอร์เพื่อเข้าถึงภาพถ่ายดูหนังพากย์ไทย
ศิลปินหลายคนประกาศว่าการพุ่งพรวดนั้นเป็นเรื่องหยาบคายและเป็นกลไกและบางคนก็ไม่ยอมรับที่จะใช้มันเลย ในทางกลับกันช่างภาพก็ถกเถียงกันมากขึ้นเรื่อย ๆ ว่าการถ่ายภาพเป็นศิลปะ การอภิปรายดังกล่าวลุกลามอย่างรวดเร็วในศตวรรษที่ยี่สิบและบางครั้งก็ยังทักทายช่างภาพในปัจจุบัน มากกว่าหนึ่งครั้งเมื่อฉันใส่รูปถ่ายในงานแสดงศิลปะตามกฎหมายมากขึ้นกฎจะระบุว่า “ห้ามถ่ายภาพ” จุดเริ่มต้นของวารสารศาสตร์การถ่ายภาพสมัยใหม่เกิดขึ้นในปีพ. ศ. 2468 ในประเทศเยอรมนี เหตุการณ์นี้เป็นการประดิษฐ์กล้อง Leica ตัวแรก 35 มม.
ในขณะที่ค้นคว้าเทคโนโลยี MOS พวกเขาตระหนักว่าประจุไฟฟ้าเป็นสิ่งที่คล้ายคลึงกับฟองแม่เหล็กและสามารถเก็บไว้ในตัวเก็บประจุ MOS ขนาดเล็กได้ เนื่องจากมันค่อนข้างตรงไปตรงมาในการสร้างชุดตัวเก็บประจุ MOS ติดต่อกันพวกเขาจึงเชื่อมต่อแรงดันไฟฟ้าที่เหมาะสมเข้ากับพวกมันเพื่อให้ประจุสามารถก้าวจากที่หนึ่งไปอีกตัวหนึ่งได้ CCD เป็นวงจรเซมิคอนดักเตอร์ที่ต่อมาถูกใช้ในกล้องวิดีโอดิจิทัลตัวแรกสำหรับการออกอากาศทางโทรทัศน์ แม้ Eastman จะมีความก้าวหน้าในการถ่ายภาพต้นทุนต่ำ แต่กล้องเพลทยังคงให้งานพิมพ์ที่มีคุณภาพสูงกว่าและยังคงเป็นที่นิยมในศตวรรษที่ 20 เพื่อแข่งขันกับกล้องม้วนฟิล์มซึ่งให้จำนวนการรับแสงต่อการโหลดมากขึ้นกล้องเพลทราคาไม่แพงจำนวนมากในยุคนี้ได้รับการติดตั้งนิตยสารเพื่อเก็บจานหลายแผ่นพร้อมกัน ด้านหลังพิเศษสำหรับกล้องเพลทที่อนุญาตให้ใช้ฟิล์มแพ็คหรือฟิล์มม้วนได้เช่นเดียวกับด้านหลังที่ทำให้กล้องฟิล์มม้วนสามารถใช้เพลทได้เว็บหนังผี
ในศตวรรษที่ 11 นักฟิสิกส์ชาวอาหรับอิบันอัล – เฮย์แธมเขียนหนังสือที่มีอิทธิพลอย่างมากเกี่ยวกับทัศนศาสตร์รวมถึงการทดลองกับแสงผ่านช่องเล็ก ๆ ในห้องที่มืดมิด ศิลปินได้สูญเสียการต่อสู้ที่ยาวนานหลายศตวรรษเพื่อหารายละเอียดมากขึ้นและมีความสมจริงมากขึ้นเรื่อย ๆ และสูญเสียมันไปเป็นเครื่องจักรที่สามารถสร้างรายละเอียดได้ไกลเกินกว่าศิลปินคนใด ศิลปินตระหนักดีว่าการถ่ายภาพจะไม่อยู่ในบทบาทที่พวกเขาหวังไว้เพียงแค่การช่วยคัดลอกเท่านั้นเว็บซีรี่เกาหลี
ทุกคนที่เป็นใครก็ได้ต้องการภาพเหมือนของเขาบนหุ่นกระบอกและจานเล็ก ๆ นั้นถูกกว่าภาพวาดมาก อย่างไรก็ตามศิลปินใช้รูปถ่ายเป็นตัวช่วยในการวาดภาพของตนเองมักจะถ่ายภาพฉากหรือใบหน้าเพื่อประหยัดเวลาและกลับไปที่สตูดิโอเพื่อวาดภาพ
กล้องจานเปียกในยุคแรกนั้นเรียบง่ายและแตกต่างจากกล้อง Daguerreotype เล็กน้อย แต่ในที่สุดก็มีการออกแบบที่ซับซ้อนมากขึ้น Dubroni ปี 1864 อนุญาตให้เกิดการไวแสงและการพัฒนาของแผ่นเปลือกโลกภายในตัวกล้องแทนที่จะอยู่ในห้องมืดแยกต่างหาก กล้องอื่น ๆ มีเลนส์หลายตัวสำหรับการถ่ายภาพบุคคลขนาดเล็กจำนวนมากบนจานขนาดใหญ่เพียงแผ่นเดียวซึ่งมีประโยชน์เมื่อสร้างเกวียน ในช่วงยุคเพลทเปียกการใช้ที่สูบลมเพื่อโฟกัสเป็นที่แพร่หลายทำให้การออกแบบกล่องซ้อนกันที่มีขนาดใหญ่และปรับได้น้อยกว่าล้าสมัย ผู้บุกเบิกกล้องถ่ายภาพคือกล้องถ่ายรูป บันทึกที่เก่าแก่ที่สุดที่ทราบเกี่ยวกับหลักการนี้คือคำอธิบายของ Mozi นักปรัชญาชาวจีนฮั่น (ประมาณ 470 ถึงแคลิฟอร์เนีย 391 ปีก่อนคริสตกาล) Mozi ยืนยันอย่างถูกต้องว่าภาพความสับสนของกล้องกลับด้านเนื่องจากแสงเดินทางเป็นเส้นตรงจากแหล่งกำเนิด
เป็นเวลาหลายปีที่เวลาในการเปิดรับแสงนานพอที่ช่างภาพเพียงแค่ถอดฝาปิดเลนส์ออกนับจากจำนวนวินาทีที่คาดว่าจะเป็นไปตามสภาพแสงจากนั้นเปลี่ยนฝาปิด เมื่อมีวัสดุการถ่ายภาพที่มีความละเอียดอ่อนมากขึ้นกล้องจึงเริ่มใช้กลไกชัตเตอร์แบบกลไกที่ช่วยให้สามารถสร้างค่าแสงในเวลาที่สั้นและแม่นยำได้
ฟิล์มซิลิกอนจะทำงานเป็นม้วนฟิล์ม 35 มม. โดยมีเซ็นเซอร์ 1.3 ล้านพิกเซลอยู่ด้านหลังเลนส์และแบตเตอรี่และหน่วยจัดเก็บข้อมูลที่ติดตั้งในที่ยึดฟิล์มในกล้อง ผลิตภัณฑ์ที่ไม่เคยวางจำหน่ายเริ่มล้าสมัยมากขึ้นเนื่องจากการปรับปรุงเทคโนโลยีกล้องดิจิทัลและความสามารถในการจ่าย กล้องดิจิทัลที่ใช้งานได้จริงถูกเปิดใช้งานโดยความก้าวหน้าในการบีบอัดข้อมูลเนื่องจากความต้องการหน่วยความจำและแบนด์วิดท์ที่ไม่สามารถใช้งานได้สูงสำหรับภาพและวิดีโอที่ไม่มีการบีบอัด นำเข้ามากที่สุด
อัลกอริธึมการบีบอัดมดคือการแปลงโคไซน์แบบไม่ต่อเนื่องซึ่งเป็นเทคนิคการบีบอัดแบบสูญเสียที่นาซีร์อาเหม็ดเสนอครั้งแรกในขณะที่เขาทำงานที่มหาวิทยาลัยเท็กซัสในปี 2515 กล้องดิจิทัลที่ใช้งานได้จริงเปิดใช้งานตามมาตรฐานการบีบอัดที่ใช้ DCT รวมถึง H.26x และ มาตรฐานการเข้ารหัสวิดีโอ MPEG เริ่มใช้ตั้งแต่ปี 2531 เป็นต้นไปและมาตรฐานการบีบอัดภาพ JPEG ที่เปิดตัวในปี 2535 เซ็นเซอร์ภาพเซมิคอนดักเตอร์ตัวแรกคือ CCD ซึ่งคิดค้นโดย Willard S. Boyle และ George E.Smith ที่ Bell Labs ในปี 2512
โทรศัพท์กล้องรุ่นแรกในตลาดคือ J-SH04 ซึ่งเป็นรุ่น Sharp J-Phone ที่จำหน่ายในญี่ปุ่นในเดือนพฤศจิกายน พ.ศ. 2543 สามารถส่งภาพผ่านโทรศัพท์เคลื่อนที่ได้ทันที ในช่วงปลายทศวรรษ 1980 เทคโนโลยีที่จำเป็นในการผลิตกล้องดิจิทัลเชิงพาณิชย์มีอยู่จริง กล้องดิจิตอลแบบพกพาตัวแรกที่บันทึกภาพเป็นไฟล์คอมพิวเตอร์น่าจะเป็น Fuji DS-1P ปี 1988 ซึ่งบันทึกลงในการ์ดหน่วยความจำ SRAM ขนาด 2 MB ที่ใช้แบตเตอรี่เพื่อเก็บข้อมูลไว้ในหน่วยความจำ ซิลิคอนฟิล์มซึ่งเป็นตลับเซ็นเซอร์ดิจิทัลที่นำเสนอสำหรับกล้องฟิล์มที่อนุญาตให้กล้อง 35 มม. ถ่ายภาพดิจิทัลโดยไม่ต้องดัดแปลงได้รับการประกาศในปลายปี 2541
ได้รับการออกแบบมาเพื่อใช้ฟิล์มภาพยนตร์ส่วนเกินจากนั้นถ่ายภาพในรูปแบบ 35 มม.
ก่อนหน้านี้ภาพถ่ายคุณภาพระดับมืออาชีพต้องใช้อุปกรณ์ขนาดใหญ่ หลังจากที่ช่างภาพคนนี้สามารถไปได้ทุกที่และถ่ายภาพอย่างสงบเสงี่ยมโดยไม่ต้องใช้แสงไฟหรือขาตั้งกล้องขนาดใหญ่ ความแตกต่างนั้นน่าทึ่งมากสำหรับภาพถ่ายที่ถูกโพสต์โดยหลักโดยมีผู้ได้รับรางวัลจากการปรากฏตัวของช่างภาพไปจนถึงภาพถ่ายใหม่ที่เป็นธรรมชาติของผู้คนตามที่พวกเขามีชีวิต Megascope เป็นกล้องที่มีความคมชัดซึ่งสามารถ – โดยใช้เลนส์ขนาดใหญ่เพื่อสร้างภาพขนาดใหญ่ของวัตถุขนาดเล็ก Megascope กลายเป็นที่นิยมพอสมควรในศตวรรษที่ 18 และ 19 กระจกเพิ่มเติมถูกนำมาใช้เพื่อเพิ่มความสว่างให้กับตัวแบบ
